Man que escribiu no mar
Pura Vázquez
V Illa de verdes cabeleiras por cenitais ceos asomándote. Os solpores emérxente das tébras, do cobre, os lilas, brancos e morados. Porta de albeiros déitaste en preguiza, co esplendor das florestas rodeándote. Cinguida á brisa. Os lóstregos. O vento. Lume da tarde constelando as ondas. Dalgún lugar dornas e velas surcan polos soños e as roitas a engadarte. Dalgún país emerxes. Sobrevives co froito das mazairas. As silvestres flores. O olor de ortigas e codesos. Silveirais callando amoras negras... Soedade onde pululan paxariños. Rocha onde dormen verdes gazamalos no crepitante sol. Na azul maleza.
